تو با سکوت حرف می زنی
و من با شعر...
تو با غرور حرف می زنی
و من با عشق...
تو می توانی همه را به یک اندازه دوست داشته باشی
و من تنها می توانم یک نفر را
به اندازه ی همه دوست داشته باشم...
تو دلت را از من پنهان کردی، ترسیدی رازداری بلد نباشم
و من چه زیبا به تو اطمینان کردم و
اجازه دادم بدانی چقدر دوستت دارم...
تو خشنود از این که توانسته ای از عشق فاصله بگیری
و من خشنود از این که کوتاهی نکردم و
برای این عشق تا پای گریه ایستادم...
راستی، کدام یک خوشبخت تریم؟
نظرات شما عزیزان: